Lufta midis Ushtrisë Amerikane dhe Shërbimit të Fshehtë

Lufta midis Ushtrisë Amerikane dhe Shërbimit të Fshehtë

Kështu Amerika po mirëpret me një vit dështimin në Afganistan:

Lufta midis Ushtrisë dhe Shërbimit të Fshehtë dhe dështimi i dyfishtë në dy fronte

Shërbimi i Fshehtë Qendror Amerikan vitit Krishterë që kaloi i dha lamtumirën me një proces varrimi ku pësoi një goditje të dhimbshme në qytetin Khost. Goditja ishte aq e fuqishme që ata e kategorizuan si goditjen e dytë më të dhunshme që ka pësuar shërbimi që nga themelimi vet më 1947. Në sulmin e Khost-it – shërbimi “sipas tregimit të saj zyrtar”- kishte gjashtë të mbytur, midis tyre shefi i stacionit të bazës si dhe dy të punësuar nga një kompani sigurimi e cila e furnizon aeroplanin pa pilot të shërbimit me municion!! Kjo si shtesë e gjashtë të lënduarve.

Sipas dokumenteve të shërbimit, goditja më e rënde në historinë e vet ka ndodhur në Bejrut më 1983. Edhe pse fakti që numrat fillestarë që u shpallën për operacionin Khost shpalon se ishin vrarë tetë Amerikanë, ndërsa për arsye psikologjike autoritetet Amerikane gjithnjë e zvogëlojnë shumën e humbjeve të tyre në Afganistan. Njashtu Shërbimi i Sekret Amerikan nuk dëshiron – gjithashtu për shkaqe psikologjike- të pranojë që humbja e saj më e madhe në histori ka ndodhur pikërisht në Afganistan.

Operacioni Khost është shumë i pasur në rëndësi dhe paralajmërim në të gjitha fushat, për shembull:
Rëndësia e vendit: Khost.

Rëndësia e cakut: Baza ushtarake e Shërbimit të Fshehtë Qendror Amerikan.

Pastaj është lidhja që përsëri u zbulua midis shërbimit Amerikan dhe kompanive të vrasësve ndërkombëtarë, kompanive mercenare siç është famëkeqja Blackwater.

E para - Rëndësia e vendit: “Khost”

Khost është kryeqyteti i rajonit që mban po të njëjtin emër. Ky rajon gëzon një rëndësi strategjike të pakrahasueshme me ndonjë rajon tjetër Afgan. Kjo është sepse rajoni kryqëzohet nga numri më i madh i korridoreve natyrorë që lidhin Afganistanin me Pakistanin fqinj. Në të kaluarën Khost ishte një qytet shumë i vogël, thuajse i harruar, i quajtur “Matun Baba”. Kur marrëdhëniet midis dy vendeve fqinje u acaruan, Khost u transformua në kazerma të mëdha ushtarake dhe bazë e madhe për shërbime sekrete.

Gjatë kohës se sundimit komunist, dhe më pas të okupimit Sovjetik “vlera e shërbimit të fshehtë” e Khost-it – dhe kuptohet i tërë rajonit - u rrit. Nga qyteti Khost u dirigjua punë sekrete thuajse e pakrahasueshme në Afganistan. Ishte kryesisht e drejtuar kundër rajonit fisnor në Pakistan, veçanërisht rajonit të Veziristanit verior.

Ajo që ndodh tani dhe që okupimi Amerikan po bën është pothuajse zbatim i fjalëpërfjalshëm i asaj që komunistët dhe Sovjetikët bënë më parë. Dallimi kryesor është teknologjia e cila po përdoret.

Kur qyteti Khost u okupua më 13 Mars të vitit 1991, Muxhahidët gjetën brenda qytetit 18 qendra të shërbimeve sekrete. Ata thanë se ishin tre fish më shumë se ç’ishte e zakonshme në qytetet tjera. Misionet e atyre qendrave janë në përputhje me atë që shërbimi Amerikan vepron në të njëjtin rajon sot: organizmi i veprave të sabotimit, atentate, spiunazh dhe rekrutim të agjentëve në rajonet fisnore, posaçërisht në Veziristan. Kjo ishte veç punës së brendshme kundër Muxhahidëve në këtë rajon, përfshirë mbledhjen e informatave, rekrutimit të agjentëve, organizmit të sabotimeve dhe atentateve, dhe mbjellja e përçarjes dhe mosmarrëveshjeve mes posteve të fiseve të ndryshme. Aktiviteti Sovjetik u zgjerua deri në nënshkrimit e marrëveshjeve lokale me grupet Xhihadiste dhe fraksioneve të njëjta fisnore, të lëvizin drejt tërheqjes së pjesshme apo të plotë nga disa rajone të rëndësishme. Qëllimi i kësaj ishte nxitja e përleshjeve të armatosura midis fraksioneve të Muxhahidëve dhe fiseve.

E dyta - Rëndësia e cakut: Baza ushtarake e Shërbimit të Fshehtë Qendror Amerikan

Kjo është një temë e gjerë dhe me efekte të shumta.

Pse shërbimi sekret ka bazë ushtarake?

Çfarë është ndikimi i saj mbi veprimin ushtarak të ushtrisë Amerikane?

Çfarë është ndikimi i saj në harmoninë midis orvatjeve sekrete dhe orvatjeve ushtarake?

Çfarë është ndikimi në militarizmin e shërbimit sekret Amerikan mbi situatën e brendshme në SHBA dhe në botë?

Me saktë, çfarë ndikimi ka kjo brenda Khost-it?

Çfarë është ndikimi mbi lidhjen mes rajonit fisnor të Veziristanit dhe ngjarjeve në Afganistan dhe Pakistan?

Sa është e thellë lidhja midis Shërbimit të Fshehtë Amerikan dhe kompanive kriminele si Blackwater?

Deri në ç’masë këto kompani mercenare kanë infiltruar qendrat më të ndjeshme në jetën Amerikane, siç është siguria “e brendshme dhe e jashtme” dhe veçanërisht shërbimi sekret?

Deri në çfarë mase kompanitë ndërkombëtare kriminele si Balckëater kontrollojnë frenat e armëve moderne teknologjike në lidhje me importin, eksportin dhe furnizimin e ushtrisë dhe shërbimit sekret me atë material qoftë i prodhuar brenda SHBA-së apo brenda Izraelit?

Deri në ç’masë shtrihet ndikimi i Blackwater dhe kompanive të veta simotra mbi armët për shkatërrim masiv, sidomos të armëve bërthamore, kur liderët politik në Pakistan kanë deklaruar se kjo kompani ka vendosur programin bërthamor të Pakistanit nën mbrojtjen e saj?

Cili është roli i shërbimit sekret Amerikan dhe kompanive ndërkombëtare si Blackwater në administrimin e projektit Amerikan për mbjelljen e opiumit në Afganistan, prodhimin e heroinës dhe shpërndarjen e saj ndërkombëtarisht?

Çfarë është roli i Blackwater dhe kompanive simotra në mbrojtjen e gypave të naftës që kalojnë përmes Afganistanit nga Turkmenistani në Pakistan?

Cili është ndikimi i privatizimit të ushtrisë dhe shërbimit sekret mbi gjendjen e brendshme politike në Shtetet e Bashkuara dhe fatin e regjimit në pushtet?

A do te kthehet regjimi në një lloj të ri të shtetit fashist dhe totalitar përbrenda dhe në skenën ndërkombëtare? Dhe a do të shndërrohet Amerika në perandori fashiste për të kontrolluar botën për të mirën e kapitalizmit dhe sionizmit?

Cili është roli i kapitalit bankar Sionist në këtë transformim dhe sa është niveli i këtij kontrolli në politikën e privatizimit, mbi ushtrinë dhe shërbimin e fshehtë dhe më pas brenda Amerikës?

Cili është ndikimi i gjithë kësaj mbi muslimanët në përgjithësi, mbi arabët në veçanti dhe mbi palestinezët akoma më në veçanti?

Rezervistët, Komunistët, Okupimi.

Prezenca e bazës së Shërbimit të Fshehtë Qendror në Khost paralajmëron për rrezikun e ashpër për sigurinë e qytetarëve në të dy anët e kufirit dhe ekspozimin e tyre të vazhdueshëm para kërcënimit të vrasjes dhe shkatërrimit të pronës.

Dihet fare mirë se fiset janë të njëjta në të dy anët e kufirit, dhe ndarja e tyre erdhi në duart e okupimit Britanik i cili tërhoqi kufij ndarës. Të gjitha rajonet Pashtun ishin brenda territorit Afgan derisa kjo u nda nga traktati Durand me të cilën u shënuan kufijtë. Ishte paramenduar që kjo të ishte e përkohshme, por largimi i efekteve të kolonializmit nuk do të jetë çështje e lehtë derisa një sundim i mirëfilltë Islam nuk shtrihet në të dy anët e kufirit artificial.
Por prania e hapur dhe provokuese e këtij niveli shpie në ekzistimin e ndjenjave fetare dhe kombëtare kundër okupatorëve, sidomos nëse ata janë provokues të pagdhendur si Amerikanët. Si pjesa tjetër e Afganistanin, ky rajon, përgjatë kohëve, shquhet për rezistencë kundër pushtueseve. Gjatë kohës Sovjetike, fitoret e Khost-it dhe goditja në qytet dhe kundër pushtimit të tyre ushtarak ishin arritje të kurorëzuara të pakrahasueshme të luftës Xhihadiste në Afganistan. Dhe tash është duke shënuar një betejë të re, -el melhama- kundër pushtimit Amerikan.
Ndonëse okupatorët kanë arritur të fshehin një numër të madh faktesh, debakli i dhimbshëm i shpërthimit të qendrës së tyre sekrete në Khost ishte shumë i madh për t’u fshehur, megjithëse siç është adet i tyre, e minimizuan sasinë dhe shtrirjen e humbjeve, për arsye që ndërlidhen me gjendjen psikologjike të trupave të tyre.

Komunistët paraprakisht Khost-in e konsideronin si kështjellën e tyre kryesore në vend. Mendonin që ishin të suksesshëm me rekrutimin numrit të madh të rezervistëve të fuqishëm për t’i përkrahur në luftën kudër Muxhahidëve. Në këtë u ndihmuan nga prania e bijve të këtij rajoni mes oficerëve me grada të larta në regjimin komunist, më i njohuri prej të cilëve ishte Shah Navaz Tana, i cili arriti gradën Shef i shtabit të përgjithshëm ushtarak.
Megjithatë, një numër bukur i madh i pjesëtareve dhe udhëheqësve të rezervistëve të rajonit u siguruan Muxhahidëve shërbim të paçmueshëm, sidomos në furnizimin me informacione dhe më vonë me përgatitjen e disfatës së rëndë të forcave komuniste. Kur u sulmuan, shumë prej rezervistëve u bashkuan me Muxhahidët ose e braktisën luftën plotësisht dhe bashkë më familjet e tyre ikën nga rajoni. Ndërkohë regjimi kërkoi ndihmë prej rezervistëve të organizuar nga Abdul Rashid Dostum, aktualisht Shef i shtabit ushtarak në qeverinë e Karzait. Thuajse nuk ka Muxhahid në Khost që nuk ndjen hakmarrje personale kundër Dostumit dhe rezervistëve të tij.

Okupimi Amerikan është duke ndjekur hapat e okupimit Sovjetik në një mënyrë mahnitëse, që nga qasja e përgjithshme në menaxhimin e tërë problemit deri në mënyrën e menaxhimit të luftës në detajet më të imëta.

Pavarësisht nga posedimi i armëve shumë më të mira (Amerikanët) janë më pak të aftë në menaxhimin e luftës dhe drejtimin e betejave tokësore, madje edhe në fushën e mbledhjes së informatave dhe shërbimeve sekrete. Kjo është e qartë nga goditja në Khost dhe incidente tjera.

Që nga pushtimi i Khost-it, organizatat humanitare perëndimore (!!) mësyn të kontaktojnë individë dhe udhëheqës të udhëheqësve komunist në Khost. Kjo është e natyrshme meqë ndodhi në të gjitha pjesët e vendit. Hapën projekte në rrethet e tyre, morrën me qira shtëpitë e tyre me çmime fantastike, dhe thurën një rrjet marrëdhëniesh të cilën e përdorën kundër Emiratit të parë Islamik. Dhe e përdorin tani për të forcuar pushtimin, për t’i mbrojtur trupat e tyre dhe për të punuar brenda rrjetit të tyre sekret. Shumë vende të afërta dhe të largëta punuan t’i gjejnë dhe rekrutojnë oficerë e ish shërbimit sekret komunist, sidomos të aparatit të shërbimit sekret “KHAD”, që më vonë nga fundi i jetës së regjimit u shndërrua në ministri. Tani ka ardhur koha që ata të zbatojnë ekspertizën e tyre në punën e shërbimit sekret brenda fushës Afgane. Kjo është përvojë e paçmueshme dhe buxheti ushtarak Amerikan është i aftë t’i ngopë barqet e tyre me flori.

Por patjetër duhet nënvizuar se shumë gjëra kanë ndryshuar në qarqet e atyre oficerëve. Për shembull: shumë prej tyre kanë pasur prirje të butë drejt Islamit, sidomos pasi që përjetuan luftën, disfatën e regjimit komunist dhe kolapsin e perandorisë Sovjetike. Aq më tepër, është fakti se shumë prej tyre gëzuan faljen që iu dhurua nga Maxhahidët. Kjo ishte gjëja e fundit që ata kishin pritur dhe mund të ketë ndikim më të thellë tek ata se çdo send tjetër.

Unë personalisht kam përjetuar një ngjarje të këtij lloji kur një gjeneral i rangut të lartë nga regjimi komunist ishte zënë rob pas çlirimit të Khost-it. Gruaja e tij erdhi me fëmijët e tij për ta lutur udhëheqësin e rajonit për falje dhe që të mos e vrasin atë. Ai iu përgjigj lutjes së saj dhe i dha si dhuratë asaj dhe fëmijëve të vet atë gjeneral, i cili i takonte fisit më të madh në Khost.

Një gjeneral tjetër më gradë speciale nga regjimi ishte zënë nga Muxhahidët me çlirimin e Khost-it. Ata e trajtuan mirë dhe ai ishte ndihmesë e madhe në betejat pasuse dhe kishte ndikim të madh në dorëzimin e një numri të madh të forcave ushtarake në qytetet tjera.

Së dyti, prapavija ideologjike a atyre oficerëve ishte Marksiste, por kryesisht e ndërtuar mbi një bazë të skajshme nacionaliste, armiqësore ndaj Anglezëve në një mënyrë “historike të trashëguar” dhe gjithçkaje që ndërlidhej me Anglezët, në ballë të së cilës janë Amerikanët.

Nacionalizmi i skajshëm mes tyre është më i fuqishëm se Marksizmi. Ndërsa bashkimi fisnor vjen në rend të parë. Ky është një ndikim i fortë në shoqërinë Afgane, që paraprihet nga asgjë tjetër veç besnikërisë ndaj Islamit. Nacionalizmi dhe klani fisnor ka shkaktuar përplasje të dhunshme mes tyre dhe më Sovjetikët të cilat janë zhvilluar në beteja të armatosura dhe në kohë të ndryshme edhe në përpjekje për revolucion.

Së treti, ka shumë shembuj tjerë të degëzimeve të cilat i kemi parë në vendet tjera Islame. Më e rëndësishmja prej të cilave është se ekziston një fraksion i njerëzve të tillë që veten e tyre e kanë bashkuar, zemër e shpirt, me frymën Amerikane dhe angazhojnë veten me armiqësi kundër Islamit, bile edhe me armiqësi ndaj ndjenjave kombëtare, deri në atë pikë që janë shndërruar më Amerikanë se vetë Amerika dhe më kolonialistë se kolonializmi.

Nga ajo që demonstrua paraprakisht, është shumë e qartë se ekzistojnë elemente ushtarake dhe të shërbimit sekret që janë të gatshme të drejtojnë operacione kundër pranisë Amerikane sipas shembullit të operacionit në Khost, ndoshta edhe me të ashpra.

Roli i informacionit në luftë:

Shërbimi i Fshehtë Qendror Amerikan e filloi punën e vet, si organizatat e ngjashme në botë, me mbledhje dhe analizim të informacioneve dhe dorëzimin e tyre tek vendim marrësit.

Pastaj puna e saj evoluoi në operacione që ndërhynin çështjet e brendshme të vendeve të tjera, dhe në përgatitjen e grusht shteteve siç ndodhi në Iran më 1953 kundër Mosadikut në emër të kompanive Amerikane të naftës, ose tentimet për pushtim me përdorimin e forcave mercenare siç ngjau në Kubë gjatë operacionit Limani i Derrave kundër regjimit të Fidel Kastros.

Roli i saj jashtë vendit është zhvilluar deri në gjendjen aktuale në të cilën është bërë e dukshme si ushtri e plotë që operon jashtë vendit. Vetë Obama e ka përshkuar se ushtria e shërbimit të fshehtë punon në vijat a para në luftën kundër armiqve. Kjo është ushtria që organozi kidnapimin e mijërave Muslimanëve nga të gjitha vendet dhe shumicën prej tyre i çoi në burgje sekrete rreth botës. Numri më i vogël u dërguan në Guantenamo. Të zhdukurit besohet se i janë nënshtruar torturave akoma më të madha, ose janë përdorur për teste medicine apo psikologjike. Pa dyshim shumë prej tyre i janë dorëzuar fatit dhe janë shndërruar në pjesë rezerve pasi organet e tyre ishin korrur, njëjtë siç vepron Izraeli me Palestinezët e kidnapuar dhe të burgosur.

Ajo “ushtri e shërbimit të fshehtë” luan rol të plotë të ushtrisë tradicionale luftuese me posedimin e bazave të hapura, dhe ndërmerr operacione me avionë, satelitë, dhe predha të drejtuara për eliminim e “armiqve”, shkatërrimin e pronave dhe mbjelljes së frikës mes civilëve që t’i zhbinin nga ndihma për Muxhahidët.
Megjithatë, a është efekti i devijimit ushtarak - apo militarizimi i agjencive sekrete- nga detyrat e saj si organizatë që mbledh dhe analizon informacione të fshehta?

Kjo pyetje nuk mund të ketë një përgjigje precize, por ka tregues operativ që venë në dukje rënie në punën e shërbimit sekret ku puna e ushtrisë nuk shënon ndonjë sukses të lavdëruar. Në të kundërtën, shumë mendime janë shfaqur që e kritikojnë ashpër këtë proces dhe efektet e saj i konsiderojnë më shumë si negative sesa pozitive.

Dështimi kësaj organizate në mbledhjen e informacioneve ka arritur pikën që një nga bazat e saja kryesore në Afganistan iu nënshtrua operacionit martir –kërkues që solli humbjen e dytë më të madhe të CIA-s në historinë e saj. Kjo agjenci e llahtarisur ishte e pa aftë të mbrojë veten në vendin më të varfër dhe më pak të armatosur, metoda e vetme e të cilit për mbrojtjen e vetës është besnikëria e thellë fetare më udhëhqësinë tepër të aftë dhe me përvojë.

Agjencia pastaj pretendoi se misioni i saj në Khost ishte për të ndjekur Muxhahidët, ku para së gjithash njëri është komandat mjaft i shquar tokësor i Emiratit Islamik, Shejh Xhelaludin Hakani, Allahu e ruajt atë dhe njerëzit e tij. Por operacioni që i goditi, tregoi se kush ishte në ndjekje të kujt. Ngase Khost-i ngelet një nga frontet më aktive, dhe Shejh Hakani, Allahu e ruajt, denjësisht i drejton operacionet e tij gjerë e gjatë në Paktia: Paktia, Khost dhe Paktia. Dhe që të mos harrojmë, Paktia është provinca në të cilën është zënë rob ushtari i parë Amerikan që nga lufta e Vietnamit. Ku është aftësia e asaj agjencie legjendare në bërjen e mrekullive që ju i shihni në filmat propagandistik që bëhen në Holivud?

Është e qartë se operacionet e shërbimit sekret Amerikan për atentate dhe ikjen e saj nga fusha e asaj që është “e arsyeshme”, si brenda dhe jashtë Shteteve të Bashkuara, e kanë dobësuar atë në të gjitha frontet, edhe në fushën e vet primare – shërbimi sekret - pasi është dobësuar në fushat tjera plotësuese - gjegjësit duke vepruar si një ushtri e organizuar.

Është e natyrshme se militarizimi i agjencisë sekrete ka shkaktuar çarje në marrëdhëniet e saj me ushtrinë e rregullt, dhe ndërhyrja e saj në specilazimin e të tjerëve reflekton nivelin e veprimit të të dy palëve në fushën e operacioneve Afgane. Kjo qartazi demonstrohet nga veprimi patetik i ushtrisë Amerikane dhe humbja e kontrollit mbi rrjedhën e punëve dhe humbjen e iniciativës për forcat e Emiratit Islamik

Vetë ndërhyrja e shërbimit sekret në një mënyrë të tillë në fushën e operacioneve ushtarake jep përshtypjen e humbjes së besimit të shtetit në ushtrinë e saj. Ajo gjithashtu dëmton bashkëpunimin e supozuar midis një agjencie të fshehtë puna e së cilës është mbledhja dhe analiza e informacioneve dhe ushtrisë e cila supozohet t’i strehojë planet e saj dhe të kryen operacionet e veta sipas këtyre informacioneve.

Është krejtësisht e qartë se ky cikël tani është thyer. Ngase ushtria nuk posedon informata të mjaftueshme dhe lëviz si një elefant i verbër (ose si një gomar i verbër, varësisht cila parti është në pushtet) kuturu nga murri në murrë, duke gjuajtur si të çoroditur dhe duke shkatërruar çdo gjë, përveç armiqve të vet. Në fund do të shembet nga lodhja dhe do të shqyhet copë-copë nga ata që janë duke pritur momentin. Ata do ta mbysin dhe do ta çlirojnë vendin dhe Besimtarët prej tij.



Synime Divergjente mes Ushtrisë dhe Shërbimit Sekret

Ish drejtori i shërbimit të fshehtë të Pakistanit lidhur me operacionin në Khost bëri këtë koment: ekziston mungesë e koordinimit midis CIA-s dhe operimit ushtarak në Afganistan, dhe synimet e CIA-s nuk përputhen me qëllimet e ushtrisë, kjo është një burim i ndarjes.

Ne themi se kjo është një burim për diçka më të madhe sesa ndarje, është një element i përçarjes dhe kaos në operimin ushtarak që më në fund do të përfundojë në disfatë. Drejtori i njëjtë i shërbimit të fshehtë ka vërejtur se Sovjetikët ishin më të suksesshëm se Amerikanët në Afganistan për shkak të koordinimit midis ushtrisë dhe aparatit të shërbimit të fshehtë. Lufta midis ushtrisë dhe shërbimit qendror sekret ka arritur pikën që detyroi kreun e shërbimit të fshehtë ushtarak në Afganistan, në raportin e tij të fundit për administratën Amerikanë, ta përshkruajë Shërbimin Sekret si injorant.

Duket se superioriteti mahnitës teknologjik ka joshur mendjet e udhëheqësve të CIA-s dhe ata mendojnë se vetëm kjo është në gjendje t’i nënshtrojë popujt Muslimanë. Ata deshën të përshkruajnë këtë si “nderë” për veten e tyre dhe i futën duart në sistemin e atentateve ajrore, aeroplanëve pa pilot, të lidhura me satelitë dhe të pajisura me predha të drejtuara, të cilat definojnë gabim. Dhe çfarë ka qenë rezultati i kësaj?

Kanë qenë në gjendje të vrasin disa caqe – por shumë më shumë njerëz të pafajshëm dhe vende të shenjta fetare si Xhami, Medrese dhe dijetarë fetar. Dhe bashkë me Xhamitë kanë djegur kopje të Kur’anit, dhe kanë vrarë qindra fëmijë, të moshuar dhe kanë shkatërruar qindra shtëpi.

Prodhim i kësaj ka qenë zgjerimi i frymës së rezistencës dhe Xhihadit, që është përhapur si zjarr në kashtë ku Xhihadi është bërë një revolucion popullor që përfshin të gjitha segmentet e popullsisë e jo vetëm studentët fetar. Kjo ka ndodhur në Afganistan edhe është menaxhuar me kompetencë nga aparati ushtarak, politik dhe i medieve të Emiratit Islamik.

Kjo ka ndodhur edhe në Pakistan, Somali, Palestinë, Liban dhe çdo vend tjetër ku shërbimi sekret Amerikan ka kërkuar t’i fyejë Muslimanët dhe t’i nënshtrojë nën fuqinë e teknologjisë si zëvendësim me fuqinë e Allahut, Krijuesit.

Ne gati mund të themi se numri i Muslimanëve që kanë dalë në Xhihad duke mbajtur armët në drejt fytyrës së tiranit Amerikan është shumë më i madh se numri i Muslimanëve që kanë dalë nga fjalët dhe ligjëratat e thirrësve dhe dijetarëve fetarë.

Në fund, Amerika do t’i humbë betejat në të gjitha frontet. Fronti Afgan është i pari dhe në krye.

Dështimi i Shërbimit të Fshehtë Amerikan në luftën e opiumit

Krahas disfatave të turpshme që përjeton Shërbimi Sekret Amerikan në Afganistan, sidomos turpi i tyre i fundit në Khost, fatkeqësitë e tyre të padukshme janë më të rëndësishme dhe me të rrezikshme. Ata sistematikisht janë duke i humbur betejat ushtarake, dhe më parë humbën betejën e tyre me të rëndësishme në “luftën e opiumit” që është palca a luftës, shkaku i saj primar dhe motori drejtues.

Supozohet se mbrojtja dhe investimi në çmimin e opiumit është misioni kryesor i CIA-s. Sipas Kombeve të Bashkuara, kur ajo mori posedimin e te korrave të opiumit Afgan kishte vetëm 185 tonë, shumica e saj nga zonat e Aleancës Veriore, alete e parë dhe e fundit e Amerikës në Afganistan. Si rezultat i punës së shërbimit sekret Amerikan, korrja e opiumit në Afganistan ka tejkaluar 9.000 tonë!!

Detyra kryesore e regjimit sundues, me Karzain dhe vëllanë e tij në krye, është të mbledhin opiumin nga provincat jugore, Hemlandi në veçanti, që rrit më së shumti opium në Afganistan, duke tejkaluar 60% të rritjes botërore të opiumit.

Shërbimi Sekret Amerikan i përdor bazat ushtarake dhe vendet tjera sekret nën kontrollin e saj për të konvertuar opiumin në heroin. Pastaj e mbikëqyr transportin e saj dhe shpërndarjen nëpër botë me anë të aeroplanëve ushtarak dhe me aeroplanët e tyre privat, duke përdorur pistat ushtarake dhe pistat sekrete në Afganistan. Gjithashtu përdor fluturime tjera ushtarake dhe fluturime tjera sekrete si ato me të cilat i transportojnë Muslimanët e kidnapuar. Është e dyshimtë që regjimi në pushtet në Shtëpinë e Bardhë ka dituri të plotë apo të detajuar për aktivitetet e këtij shërbimi sekret në kultivimin e opiumit, prodhimin dhe shpërndarjen e heroinës, ose për rezervat strategjike që do ta furnizojnë botën me vite madje edhe nëse kultivimi i saj në Afganistan shuhet. Kjo pritet të ndodhë më ardhjen e Emiratit Islamik në pushtet dhe pas kolapsit Amerikan, që pritet të ndodhë çdo moment.

Shërbimi i fshehtë Amerikan është aleate me bankat e mëdha Sioniste, gjeneralë të lartë të ushtrisë, industrialistë dhe narkotik të mëdhenj, mafia të armëve dhe naftës, të cilët përbëjnë fuqinë e vërtetë në teren dhe jo Shtëpia e Bardhë apo Kongresi. Të gjithë ata janë vetëm punonjës të zgjedhur më kujdes. Ky është fashizmi i ri Amerikan.

Ne themi se dështimi Amerikan nuk është në betejë, apo në goditjet e Muxhahidëve që kanë arritur brenda bazave të saj të shërbimit të fshehtë Dështimi i madh dhe i rrezikshëm është se gjysma prodhimit të opiumit në Afganistan është duke arritur konkurrentët e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe armiqtë e saj të mundshëm, me Rusët duke qëndruar para tyre, pa mos dërguar asnjë ushtar, pa derdhur asnjë pikë gjaku e pa harxhuar asnjë plumb. Andaj njerëzit më të lumtur e kuptojnë gjendjen e vështirë të Amerikanëve në Afganistan dhe pushtimin e pamend të amerikanëve, zbatimin e shthurur të forcës ushtarake dhe fuqisë së madhe teknologjike që nxitet nga mentaliteti më i marrë në historinë e luftës. E gjithë kjo do të çojë me shpejtësi në kolapsin e plotë Amerikan, jo vetëm në Afganistan por edhe në tërë skenën ndërkombëtare.

Kjo mbart një mundësi të mirë për të gjithë konkurrentët dhe armiqtë të zënë një pozitë më të mirë në rendin ri në botë që po vjen, rend në të cilin Emirati Islamik do të jëtë prej më të mëdhenjve prej atyre që shënojnë konturat e veta.

Përkthim nga: Revista “Al-Somood”
Nga: Mustafa Hamed